Przeszkody związane z wyjazdem za granicę w celach zarobkowych nie kończą się wyłącznie na nieznajomości języka, czy rozstaniu z rodziną. Sen z powiek spędzają nam również sprawy podatkowe i nieznajomość przepisów dotyczących rozliczania zarobków z innego kraju. W dzisiejszym wpisie postaramy się przybliżyć w znacznym stopniu proces postępowania w przypadku uzyskania dochodu za granicą i przedstawimy pełną listę krajów, z którymi Polska podpisała umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Czym jest podwójne opodatkowanie?
Podwójne opodatkowanie występuje w sytuacji, gdy co najmniej dwa kraje mają prawo do opodatkowania dochodu uzyskanego przez podatnika. Zdarza się tak, kiedy w danym roku pracowaliśmy w wielu krajach lub zarabiając za granicą, pozostajemy w dalszym ciągu polskim rezydentem podatkowym.
Oznacza to, że możemy być zobowiązani do złożenia deklaracji podatkowej w kilku urzędach skarbowych – jednak tylko w jednym przypadku rozliczać będziemy całość naszych dochodów. Decyduje o tym rezydencja podatkowa – o tym, jak jest ustalana, dowiesz się poniżej.
Kogo dotyczy podwójne opodatkowanie?
Podwójne opodatkowanie dotyczyć będzie osób, które w danym roku podatkowym osiągały dochody w innym kraju niż ich rezydencja podatkowa. Przykładowo, jeżeli mieszkamy na stałe w Polsce i tu osiągamy dochody, ale sezonowo wyjechaliśmy do pracy w Holandii i pracowaliśmy tam legalnie przez dwa miesiące, to będziemy musieli rozliczyć się z holenderskim urzędem z zarobków w tym kraju oraz z polską skarbówką z całości uzyskanych dochodów (niezależnie od miejsca ich uzyskania).
Z podwójnym opodatkowaniem mamy także do czynienia w przypadku osób szukających pracy za granicą i pobierających świadczenia dla bezrobotnych z kraju pochodzenia lub emerytów mieszkających w innym kraju, z którego otrzymują emeryturę.
Kogo uznaje się za Polskiego rezydenta podatkowego?
Za rezydenta uznaje się każdą osobę mieszkającą w Polsce? Jak dokładnie urząd skarbowy definiuje miejsce zamieszkania? Zgodnie z informacjami zawartymi w ustawie PIT pod uwagę brane są dwa czynniki – pobyt na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym lub posiadanie na terytorium Polski ośrodka interesów życiowych (centrum interesów osobistych oraz centrum interesów gospodarczych).
Kryterium dotyczące dni spędzonych w Polsce jest dosyć oczywiste, warto jednak pokrótce wyjaśnić, co kryje się pod pojęciem interesów życiowych. Pomimo że nie jest to jednoznacznie określone i w każdym przypadku rozpatrywane indywidualnie, to nasze powiązania osobiste z krajem dotyczą przede wszystkim rodziny i znajomych, oraz przynależności do różnego rodzaju grup społecznych i organizacji (partie polityczne, stowarzyszenia, kluby sportowe itp.). Interesy gospodarcze dużo łatwiej sprecyzować, ponieważ odnoszą się do aspektów czysto ekonomicznych – działalności zarobkowej, różnych źródeł dochodów posiadanych inwestycji, nieruchomości czy zgromadzonego majątku.
Czy oznacza to, że zawsze zapłacimy podatek dwa razy, pracując za granicą? Niekoniecznie – w większości przypadków można tego uniknąć nawet w przypadku, gdy musimy rozliczyć się ze swoich zagranicznych dochodów w Polsce, ponieważ z wieloma krajami podpisana została korzystna dla obu stron, umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Czym jest umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania?
Najczęstsze wątpliwości związane z wyjazdem za granicę dotyczą tego, kto będzie płacił podwójny podatek.
Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania to porozumienie międzynarodowe, które ma chronić osoby osiągające dochody przez bezzasadnym obciążeniem podatkiem dochodowym w dwóch krajach. Reguluje ona wszystkie aspekty związane z rozliczeniem zarobków uzyskanych w zainteresowanych krajach, pomaga w ustaleniu rezydentury podatkowej oraz określa sposób rozliczenia dochodów.
Umowy międzynarodowe o unikaniu podwójnego opodatkowania zazwyczaj wskazują jedną z dwóch metod rozliczenia – wyłączenia z progresją lub odliczenia proporcjonalnego.
Metoda wyłączenia z progresją
Pierwsza metoda unikania podwójnego opodatkowania zakłada, że dochód osiągnięty za granicą jest wyłączony z podstawy opodatkowania w Polsce. Wyłączenie z progresją zakłada jednak, że zarobki z innego kraju będą miały wpływ na ustalanie stawki podatku od pozostałych dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce zgodnie ze skalą podatkową.
Podwójne opodatkowanie – jakie kraje przewidują zastosowanie metody wyłączenia z progresją? W ten sposób rozliczymy dochody z takich krajów jak:
- Albania,
- Azerbejdżan,
- Bangladesz,
- Białoruś,
- Bośnia i Hercegowina,
- Bułgaria,
- Chiny,
- Chorwacja,
- Cypr,
- Czarnogóra,
- Czechy,
- Estonia,
- Filipiny,
- Francja,
- Hiszpania,
- Indonezja,
- Islandia,
- Kuwejt,
- Liban,
- Luksemburg,
- Łotwa,
- Malta,
- Maroko,
- Meksyk,
- Mongolia,
- Niemcy,
- RPA,
- Rumunia,
- Serbia,
- Szwajcaria,
- Szwecja,
- Tajlandia,
- Tunezja,
- Turcja,
- Ukraina,
- Węgry,
- Wietnam,
- Włochy.
Metoda odliczenia proporcjonalnego
W przypadku zastosowania metody odliczenia proporcjonalnego, dochody osiągnięte za granicą łączy się z dochodami uzyskanymi w Polsce. Następnie od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odliczana jest kwota podatku dochodowego, jaki zapłaciliśmy wcześniej w innym państwie.
Kraje, z którymi umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidują zastosowanie metody odliczenia proporcjonalnego to:
- Arabia Saudyjska,
- Armenia,
- Australia,
- Austria,
- Belgia,
- Chile,
- Dania,
- Egipt,
- Etiopia,
- Finlandia,
- Grecja,
- Gruzja,
- Holandia,
- Indie,
- Iran,
- Irlandia,
- Izrael,
- Japonia,
- Kanada,
- Katar,
- Kazachstan,
- Kirgistan,
- Korea Południowa,
- Litwa,
- Macedonia,
- Malezja,
- Mołdawia,
- Norwegia
- Nowa Zelandia,
- Pakistan,
- Portugalia,
- Rosja,
- Singapur,
- Słowacja,
- Słowenia,
- Stany Zjednoczone Ameryki,
- Tadżykistan,
- Tajwan,
- Uzbekistan,
- Wielka Brytania,
- Irlandia Północna,
- Zjednoczone Emiraty Arabskie,
Rozliczenie z zastosowaniem metody odliczenia proporcjonalnego jest zazwyczaj mniej opłacalne, dlatego w zmniejszenia różnic między dwoma systemami rozliczania podatku możemy skorzystać z ulgi abolicyjnej.
Zawarliśmy tutaj tylko podstawowe informacje dotyczące metod rozliczania zagranicznego podatku. Po więcej informacji zapraszamy do wpisu – Jak uniknąć podwójnego opodatkowania?
Jak rozliczyć dochód z zagranicy?
Wiemy już, kto musi rozliczyć dochód z zagranicy w Polsce, przejdźmy więc do konkretów – jak to zrobić? Jeśli wiemy już jaką metodą będzie odliczany nasz podatek, to należy złożyć zeznanie podatkowe – posłuży nam do tego formularz PIT-36 z załącznikiem PIT/ZG, na którym uwzględnimy zagraniczne zarobki. Obowiązuje nas ten sam termin, jak w przypadku rozliczania dochodów wyłącznie z naszego kraju, czyli najpóźniej wniosek dostarczyć musimy 30 kwietnia.
Należy pamiętać, że dla każdego państwa, w którym uzyskaliśmy dochody, trzeba złożyć osobny załącznik. W przypadku, jeżeli istnieje możliwość skorzystania z ulgi abolicyjnej, wykazujemy ją w załączniku PIT/O.
Warto też wspomnieć, że do zagranicznych dochodów zaliczana jest także emerytura zagraniczna, którą także musimy uwzględnić w roczne zeznaniu PIT-36.
Podwójne opodatkowanie 2023 – jakie kraje podpisały z Polską umowę?
Polska ma podpisaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania z ponad 80 krajami świata. Są to zarówno państwa Unii Europejskiej, do których nasi rodacy bardzo często udają się w celach zarobkowych takie jak Niemcy, Austria, Norwegia, Czechy, Dania czy Holandia, oraz z bardziej odległe i egzotyczne kraje takie jak Meksyk, Kanada, Japonia czy Mongolia.
Pełną listę krajów znajdziesz na stronie Ministerstwa Finansów. Jest tam wykaz zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ich dokładna treść określająca wszystkie aspekty dotyczące rozliczenia i ustalania rezydentury podatkowej.